Την Τετάρτη 09 Οκτωβρίου έγινε στην Ευελπίδων το δικαστήριο των τεσσάρων απολυμένων συναδέλφων από το τηλεφωνικό κέντρο της HOL οι οποίοι ζητούσαν την επαναπρόσληψή τους στην εταιρεία. Οι συνάδελφοι είχαν απολυθεί τον περασμένο Φλεβάρη σε μια περίοδο που η εργοδοσία προετοίμαζε τη μαζική μετακίνηση αρκετών τηλεφωνητών/ριων σε εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων (εργολαβίες) για λόγους μείωσης του κόστους. Αρκετοί συνάδελφοι εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση και πρόσληψη στις νέες εταιρείες, όπου επικρατούν δυσμενείς εργασιακές συνθήκες, προκειμένου να μη χάσουν τελείως τη δουλειά τους. Με αφορμή αυτό το γεγονός είχε ξεκινήσει μια σειρά κινητοποιήσεων και συνελεύσεων των εργαζομένων προκειμένου να βάλουν φραγμό στην σχεδιαζόμενη επίθεση. Οι κινητοποιήσεις αυτές είχαν μεγάλη συμμετοχή και δημιουργούσαν ένα σαφέστατο πρόβλημα στην επερχόμενη αλλαγή στα τηλεφωνικά κέντρα της εταιρείας. Έτσι λοιπόν η εργοδοσία πέρασε στην αντεπίθεση και απέλυσε τέσσερα ενεργά μέλη της σωματειακής επιτροπής με σκοπό να δημιουργήσει ένα κλίμα τρόμου και φόβου σε όποιον/α τολμούσε να δράσει εναντίον της.
Τη μέρα της δίκης είχε προκηρυχτεί στάση εργασίας από το επιχειρησιακό και κλαδικό σωματείο ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των συναδέλφων από την εταιρεία. Στο δικαστήριο η τελευταία εμφανίστηκε με δύο μάνατζερς και τον διευθυντή ανθρώπινου δυναμικού. Ισχυρίστηκε ότι οι απολύσεις έγιναν για λόγους απόδοσης και κακής συμπεριφοράς. Αρνήθηκε, όπως ήταν φυσικό, κάθε υπόνοια συνδικαλιστικής δίωξης και προσπάθησε να πείσει ότι οι απολυμένοι «χαλούσαν» το καλό κλίμα και την οικογενειακή ατμόσφαιρα που υπάρχει στην εταιρεία. Ως προς την ταυτόχρονη απόλυση και των τεσσάρων υποστήριξε πως ήταν συμπτωματικό γεγονός. Συνολικά δεν μπόρεσε να αρθρώσει κανένα πειστικό επιχείρημα και ο μάνατζερ που κατέθεσε προκαλούσε με τις απαντήσεις του γέλια στο ακροατήριο. Από την πλευρά τους, οι απολυμένοι τηλεφωνητές απέδειξαν, παρουσιάζοντας προηγούμενες αξιολογήσεις της ίδιας της εταιρείας, πως οι απολύσεις δεν είχαν καμία σχέση με προσχηματικά ζητήματα απόδοσης και ότι ο μόνος λόγος της απόλυσής τους ήταν η ενεργή τους συμμετοχή και εναντίωση στα σχέδια της εταιρίας.
Εν ολίγοις αυτό που δικαζότανε δεν ήταν απλώς κάποιες απολύσεις, αλλά η ύπαρξη ή όχι συνδικαλισμού μέσα σε ένα πλήρως εντατικοποιημένο χώρο εργασίας, όπως είναι τα τηλεφωνικά κέντρα, όπου κυριαρχούν η επισφάλεια και οι μισθοί πείνας. Ακόμα και εταιρείες που είναι κερδοφόρες μέσα στη κρίση, όπως η Hellas On Line, συνεχίζουν να υποβαθμίζουν τα εργασιακά μας δικαιώματα αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους ρόλο που είναι η υποτίμηση των ζώων μας και η δημιουργία εργαζομένων χωρίς κανένα δικαίωμα και προστασία απέναντι στις επιδιώξεις τους.
Ασφαλώς οι αγώνες των εργαζομένων δεν πρέπει να περιμένουμε να δικαιώνονται στα δικαστήρια, αλλά στην καθημερινή ενεργητική μάχη μέσα στο χώρο δουλειάς, στη δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης με τους συναδέλφους, στη συλλογική μας απάντηση και εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της εταιρείας να υποτιμήσει την εργατική μας δύναμη.