Μετάφραση από το site:
Η Téléperformance είναι μια γαλλική πολυεθνική εταιρία, παγκοσμίως κυρίαρχη στον τομέα των τηλεφωνικών υπηρεσιών. Εγκατεστημένη στην Ελλάδα, η επιχείρηση «εισάγει» από τις χώρες του Μαγρέμπ γαλλόφωνους εργαζόμενους τους οποίους απασχολεί σε συνθήκες ακραίας προσωρινότητας: απατηλές υποσχέσεις για μακρόχρονες συμβάσεις, πενιχρούς μισθούς και μη χορήγηση βίζας… Ο Τυνήσιος εργαζόμενος, που ήρθε στην Ελλάδα για να εργαστεί στην Téléperformance Hellas, αφηγείται την εμπειρία του.
Είμαι εργαζόμενος στην Téléperformance Hellas εδώ και 10 μήνες. Υπάρχει μια επιτροπή από 300 Αλγερινούς, Μαροκινούς και Τυνήσιους που εργάζονται σ’ αυτήν. Ήρθα στην Ελλάδα με μια βίζα τύπου Δ με τρίμηνη ισχύ (Σ.τ.Μ.: Θεώρηση μακράς διάρκειας που χορηγείται από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές για την είσοδο και διαμονή πολιτών τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια για διάστημα που υπερβαίνει τις 180 ημέρες και μπορεί να ανέλθει έως 365 ημέρες). Πριν φτάσω στην Ελλάδα, στη διάρκεια των συνεντεύξεων, μας είχαν στείλει συμβάσεις ενός έτους τουλάχιστον, καθώς και «στίκερ» (άδεια διαμονής 2 ετών στον χώρο Σένγκεν), τα οποία θα ήταν έτοιμα πριν από τη λήξη ισχύος της βίζας εισόδου.
Όμως, με την άφιξή μας, μας υποχρέωσαν να αλλάξουμε τις ετήσιες συμβάσεις σε τριμηνιαίες. Ορισμένοι, που είχαν έρθει με ετήσιες συμβάσεις, απολύθηκαν μετά από τους πρώτους 3 μήνες. Άλλοι τις ανανεώνουν κάθε 3 μήνες. Διαθέτω όλα τα αντίγραφα για να το βεβαιώσω αυτό (το αντίγραφο του ενός έτους και τα άλλα των 3 μηνών). Επιπλέον, κανένας δεν έχει ακόμη «στίκερ». Δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε για να πάμε για διακοπές στη χώρα μας, είμαστε υποχρεωμένοι να περνάμε από την Τουρκία, όπου το εισιτήριο με βίζα των τουρκικών αερογραμμών είναι ιδιαίτερα ακριβό, και όταν επιστρέφουμε, καθώς δεν έχουμε πλέον βίζα σε ισχύ, αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις με την αστυνομία στα σύνορα.
Οι περισσότεροι από εμάς πήγαμε μόνοι μας να επικυρώσουμε τις άδειες διαμονής. Αντιληφθήκαμε ότι οι φάκελοί μας διαβιβάζονται στις αρχές και παραμένουν είτε ελλιπείς είτε με ένα «σημείωμα» που αναφέρει ότι δεν μπορούμε να αποκτήσουμε το «στίκερ» παρά μόνο 18 μήνες μετά από την αίτησή μας. Στην πραγματικότητα, η Téléperformance έχει συμφωνήσει με τον σύνδεσμό της στις αρχές να μας υποχρεώνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να παραμένουμε και να εργαζόμαστε εδώ χωρίς τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε, ή όπως λένε: από φόβο μήπως φύγουμε λόγω άλλων προσφορών εργασίας.
Δεν μας αφήνουν ούτε να σηκώσουμε το χέρι για να πάρουμε τους φακέλους διαμονής μας για να τους αναθέσουμε σε άλλους δικηγόρους, αφού ο δικηγόρος της Téléperformance μας υποχρέωσε, με την άφιξή μας, να υπογράψουμε για να αναλάβει τις αιτήσεις μας, φυσικά στην ελληνική γλώσσα, έτσι ώστε να μην μπορούμε να το διαπιστώσουμε μόνοι μας. Είμαστε πραγματικά σε μια δύσκολη κατάσταση.
Όταν προσπαθούμε να ζητήσουμε βίζες τράνζιτ για να επιστρέψουμε στη χώρα μας, ή τουριστικές βίζες για να περάσουμε από άλλες χώρες, οι πρεσβείες λένε ότι δεν έχουμε νόμιμα έγγραφα για τη διαμονή στον χώρο Σένγκεν. Ακόμη, μας απειλούν να μας αντικαταστήσουν με Σύριους πρόσφυγες, αφού και αυτοί μιλούν τρεις γλώσσες.
Άλλοι, που ήρθαν για να εργαστούν σε άλλες επιχειρήσεις, και έχουν την ίδια εθνικότητα με μας, έχουν πάρει τις άδειες διαμονής μετά από 10 μήνες, έτσι ώστε να είναι απολύτως νόμιμοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενώ οι εργαζόμενοι της Téléperformance είναι χωρίς άδεια διαμονής εδώ και 15 μήνες.
Πριν, ζούσα στην Τύνιδα, στην Τυνησία. Βρήκαν το βιογραφικό μου στο Ίντερνετ και επικοινώνησαν μαζί μου. Με κάλεσαν επειδή μιλώ τρεις γλώσσες και έχω κάποια εμπειρία στον τομέα του μάνατζμεντ και των πωλήσεων. Η δουλειά μου είναι στις πωλήσεις, είμαι υπάλληλος B2B. ( Σ.τ.Μ.: Προφέρεται μπι-του-μπι, ή μπράβο-του-μπράβο. Πρόκειται για αρκτικόλεξο του αγγλικού όρου «business to business» και αφορά ηλεκτρονικό εμπόριο που διενεργείται μεταξύ επιχειρήσεων). Οι συνθήκες εργασίας είναι όπως σας είπα: έλλειψη σταθερότητας και απειλές, αδυναμία να κυκλοφορήσω εκτός Ελλάδας ή να ταξιδέψω κανονικά. Σήμερα δουλεύω στην Αθήνα.
Υπάρχουν κι άλλοι εργαζόμενοι που εγκατέλειψαν την Τυνησία και άφησαν συμβάσεις αορίστου χρόνου για μια νέα ευκαιρία, με συμβάσεις που πίστευαν ότι θα είναι τουλάχιστον ενός έτους σε μια πολυεθνική εταιρία. Όσον αφορά τους μισθούς, πραγματικά δεν είναι μεγάλοι, παρά τις 40 ώρες εργασίας τη βδομάδα. Ορισμένοι από αυτούς πούλησαν τα αυτοκίνητά τους για να βρουν τα χρήματα για να έρθουν, άλλοι δανείστηκαν, και βρίσκονται προ εκπλήξεων από την πρώτη μέρα της άφιξής τους, αφού οι συμβάσεις αλλάζουν και γίνονται τριμηνιαίες, άλλες μηνιαίες και, κυρίως: δεν έχουν κανονικά και νόμιμα έγγραφα.
