Τον Δεκέμβριο του 2011 δηλώσαμε στον ιδιοκτήτη των Metropolis Ανδρέα Κουρή ότι στο δρόμο και στα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του. Ανυποχώρητοι και αποφασισμένοι εξακολουθούμε να τηρούμε αυτήν την υπόσχεση διεκδικώντας τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας μέχρι και σήμερα. Έτσι, δυο χρόνια και πλέον μετά, την Τρίτη 11 Μαρτίου 2014, πιστοί στο ραντεβού μας πραγματοποιήσαμε μια ακόμη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σκυλομάγαζο που ο Ανδρέας Κουρής, ιδιοκτήτης του MAD TV διοργάνωσε για δεύτερη χρονιά τον ελληνικό τελικό της Eurovision. Μια διοργάνωση που παραχωρήθηκε και φέτος απευθείας και με αδιαφανείς διαδικασίες από την Δημόσιας Τηλεόρασης στον Ανδρέα Κουρή.

Οι συγκεντρωμένοι απολυμένοι των Metropolis με την στήριξη πρωτοβάθμιων σωματείων, συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων παραμείναμε στο χώρο της φιέστας για περίπου δύο ώρες και παρά το τσουχτερό κρύο. Για ακόμα μια φορά, δυσανάλογα και υπερβολικά μεγάλος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων των ΜΑΤ, ως προς τον χαρακτήρα της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, κλήθηκε να «προστατεύσει» τον Ανδρέα Κουρή, γεννώντας και πάλι την απορία ποιοι φυλάνε ποιόν και από ποιους. Διότι, καταντάει γελοίο, αντιφατικό και συνάμα εξοργιστικό να προστατεύεται ένας επώνυμος μεγαλοεπιχειρηματίας που παραβιάζει τον ακρογωνιαίο λίθο της μισθωτής εργασίας στον οποίο προβλέπεται ακόμη η… καταβολή δεδουλευμένων.

Το βράδυ της Τρίτης βιώσαμε και πάλι την βαθιά ταξική διαφορά που υπάρχει μεταξύ δύο παράλληλων κόσμων. Μια διαφορά που είναι ξεκάθαρη κάθε φορά που συναντιούνται. Από τη μια ο γυαλιστερός κόσμος της show “MAD” biz με tους trendy καταναλωτές της προκάτ διασκέδασης, που αποφεύγουν να κοιτάξουν στα μάτια, τους απολυμένους διαδηλωτές και από την άλλη ο κόσμος των εργαζόμενων, των απλήρωτων, των ανέργων που διαδηλώνουν για τα δεδουλευμένα που τους οφείλονται. Ένας κόσμος αποκλεισμένος από τη δημοσιότητα και τα κυρίαρχα media, περικυκλωμένος από αστυνομικές δυνάμεις και επιτηρούμενος από άνδρες εταιρείας security, πίσω από κάγκελα που προστάτευαν την είσοδο θυμίζοντας οχυρωματικά έργα.

Κι όμως, ο κοινός παρανομαστής αυτών των δυο κόσμων ήταν ο Ανδρέας Κουρής. Από τη μια ως πετυχημένος ιδιοκτήτης του ομίλου MAD, ως αξιόπιστος επιχειρηματίας που «τσιμπάει» διαφημίσεις και χορηγίες και ως δημιουργός και προαγωγός της ιλουστρασιόν διασκέδασης στα χρόνια της κρίσης, άξιος να του παραχωρηθεί η διοργάνωση του πανηγυριού της Eurovision. Και από την άλλη ως αποτυχημένος επιχειρηματίας που βούλιαξε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis βάζοντας φέσια σε τράπεζες και εταιρείες, ως μεγαλοοφειλέτης του Δημοσίου και ως εργοδότης που θεωρεί ότι μπορεί να απολύει δίχως να πληρώνει κρυμμένος πίσω από μια Ανώνυμη Εταιρεία και προστατευόμενος από ισχυρές «πλάτες».

Καθ’ όλη της διάρκεια της διαδήλωσης έξω από τη φετινή Eurovision επικράτησε έντονος παλμός, παρά το γεγονός ότι οι αστυνομικές δυνάμεις ενισχύθηκαν περαιτέρω με νέες πάνοπλες διμοιρίες. «Πίσω απ’ τα φώτα και τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς», «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», «Κρατάμε γερά, ούτε βήμα πίσω, όσα μας χρωστάς δεν θα στα χαρίσω», «Ούτε στα Metropolis, ούτε και πουθενά, καμιά ειρήνη με τα’ αφεντικά». «Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, Δημόσιας Τηλεόρασηςαύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας», «Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», «Να χέσω τα σελέμπριτις να χέσω τα βραβεία, καμιά ειρήνη με την εργοδοσία», «Εσείς που χθες τον είχατε συλλάβει, τώρα την προστασία του έχετε αναλάβει», «Βιτρίνες λουσάτες, απλήρωτοι εργάτες», «Σε αυτό τον κόσμο, σε αυτή την κοινωνία, οι εργατικοί αγώνες δεν είναι ουτοπία», «Το success story το ξέρουμε καλά, απλήρωτοι εργάτες και πλούσια αφεντικά», «Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις, ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν.

Και επειδή θεωρούμε ότι απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος του και ότι η διασύνδεση των εργατικών αγώνων είναι επιβεβλημένη, ολοκληρώσαμε τη διαδήλωση αποχωρώντας συντεταγμένα με πορεία που διέσχισε τον Κεραμεικό και κατέληξε στο μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν», όπου εδώ και λίγους μήνες το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και αλληλέγγυοι/ες δίνουν επίσης ένα δυναμικό αγώνα, ζητώντας την ανάκληση των απολύσεων τριών εργαζομένων. Με αυτή μας την κίνηση συμπαρασταθήκαμε με τη σειρά μας σε έναν ακόμη εργατικό αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Καταλήγοντας, δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε στον Ανδρέα Κουρή ότι τα σόου που διοργανώνει τα κάνει με τα δικά μας λεφτά, με το δικό μας ιδρώτα. Η απλήρωτη εργασία μας και οι αποζημιώσει ς που μας οφείλει εξακολουθούν να παραμένουν οι βασικοί χρηματοδότες της Eurovision, των Madwalk και των Mad Music Awards. Ανδρέα Κουρή μην ξεχνάς μας χρωστάς Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια συνεχίζουμε ανυποχώρητοι/ες τον αγώνα μας, μέχρι την ολοκληρωτική του δικαίωση Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis.